CEVR

Kağıt kaleme,kadeh içkiye, geceler ise gündüze küsmüş.

Yazamıyor, içemiyor,ve de uyuyamıyorum.

Evet, mutluluk ve huzur, gelecek ve umut hepsi bana sırt dönmüş.

Gülemiyor, göremiyor ve de boğuluyorum.

Her geçen günde başlayan, zorlu ve yeni bir çöküş.

Mahvoluyor, kayboluyor ve de sessizce eriyorum.

Aramızda kalsın ama canım yanıyor ve artık yoruldum.

Feleğin bana cevri ne inan ki anlayamıyorum.

Ama yine de yürekten sabrediyorum.

Ve inanıyorum bugün değil ama,

Kim bilir, belki kırmızı bir kar yağdığında,

Belki de sırat köprüsü kurulduğunda vuslata eriyorum.

ŞAİR

MUSTAFA CAN ÇITIR